Μυστήριοι ενεργειακοί τόποι στην Ελλάδα: Τόποι, που εμπνέουν δέος, εγείρουν ερωτηματικά και ενίοτε προκαλούν «ανατριχίλες».

Μυστηριώδεις ενεργειακοί τόποι

Μυστηριώδεις ενεργειακοί τόποι στην Ελλάδα, που εμπνέουν δέος, εγείρουν ερωτηματικά και ενίοτε προκαλούν «ανατριχίλες». Σπίτια, τόποι, ναοί, χωριά, νησιά, με «περίεργες ενέργειες». Σε κάθε χώρα, σε κάθε ήπειρο, σε ολόκληρο τον πλανήτη μας, αλλά και λίγα μόλις μέτρα μακριά μας, υπάρχουν περιοχές που αποτελούν τόπους σημεία-αναφοράς, για τους ανθρώπους που ζουν εκεί.

Όποιο κι αν είναι το «υπόβαθρο» τους, οι τόποι αυτοί έχουν κάτι το ξεχωριστό και συχνά αποπνέουν ένα μυστήριο, ένα αίνιγμα. Οι δυνάμεις των τόπων αυτών επιδρούν στον άνθρωπο και στις δραστηριότητες του. Η επιρροή τους άλλοτε είναι θετική, άλλοτε αρνητική, ενώ πολλές φορές είναι ακόμα «γουρλίδικη» ή και θεραπευτική!

Κυκλάδες και Αράχωβα

Δεν θα σας πάω μακριά. Πάρτε για παράδειγμα τους δύο από τους πιο τουριστικούς «πόλους» έλξης της Ελλάδας. Η Μύκονος του «διεθνούς jet-set» και η Αράχωβα, η «Μύκονος του χειμώνα». Τι κοινό είχαν οι δύο τόποι; Πρώτον, ότι οι κάτοικοί τους δεν είχαν στον «ήλιο μοίρα». Οι μεν πάλευαν με τους αέρηδες του Αιγαίου, που σπάνια τους επέτρεπαν να βγουν για ψάρεμα και οι δε με τις παγωνιές και τα χιόνια του Παρνασσού. Όμως, βρίσκονταν πολύ κοντά σε δύο από τα πιο δυνατά ενεργειακά κέντρα της Ελλάδας: η Μύκονος «δίπλα» στη Δήλο και η Αράχωβα σε απόσταση αναπνοής από τους Δελφούς! Θα μου πείτε γιατί δεν συνέβη το ίδιο και σε άλλους τόπους που «γειτνιάζουν» με τους Δελφούς ή τη Δήλο; Καταρχήν συνέβη, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Όλες οι Κυκλάδες (που ονομάζονται έτσι επειδή σχηματίζουν έναν κύκλο γύρω από το ιερό νησί της Δήλου) αποτελούν σημείο αναφοράς για τους λάτρεις της Ελλάδας ανά τον κόσμο και τον πιο λατρεμένο προορισμό των γήινων (και όχι μόνο!). Το ίδιο ισχύει και για τα χωριά ή τις τοποθεσίες που βρίσκονται πλησίον των Δελφών και της Αράχωβας.

Σαντορίνη και Αμοργός

Μιλώντας για Κυκλάδες θα ήθελα να τονίσω ένα «περίεργο» γεγονός ή καλύτερα μια «στατιστική», που έχω διαπιστώσει από φίλους και φίλους φίλων. Πολλά από τα ζευγάρια που πέρασαν διακοπές στη Θήρα (Σαντορίνη), έζησαν ένα είδος crash-test στη σχέση τους και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που χώρισαν! Αντίθετα, το νησί της Αμοργού, αποτελεί έναν τόπο ηρεμίας, γαλήνης και θετικής ερωτικής ενέργειας!

Αθήνα

Ας έρθουμε όμως ακόμα πιο κοντά. Τέτοιοι τόποι υπάρχουν παντού, ορισμένοι μάλιστα είναι δίπλα μας, τους συναντάμε στις καθημερινές διαδρομές μας. Πριν λίγες εβδομάδες, ο Γρηγόρης Αρναούτογλου, μέσα από την εκπομπή του στο Μega και τον «Όμορφο Κόσμο 2», σε αφιέρωση για τα στοιχειωμένα σπίτια, έκανε αναφορά στο λόφο του Αρδηττού, που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα ακριβώς από το Καλλιμάρμαρο. «Περίεργα πράματα» συμβαίνουν εκεί, τόνισαν οι κάτοικοι και σίγουρα δεν έχουν άδικο. (στο link μπορείτε να δείτε το σχετικό απόσπασμα ξεκινώντας από το 2:12).

Το σημείο που αναφέρεται ο Γρηγόρης βρίσκεται σε ένα πολύ κεντρικό σημείο στην Αθήνα. Μπροστά από το εθνικό κολυμβητήριο, πάνω από τον δρόμο που οδηγεί από την οδό Καλλιρρόης στο Καλλιμάρμαρο, υπάρχουν ερείπια ιερού της Αγροτέρας Αρτέμιδος. Τα σπίτια που υπάρχουν εκεί είναι γκρεμισμένα και κανένας δεν αναλαμβάνει την αγοραπωλησία τους. Η «ατμόσφαιρα» που αποπνέει ο χώρος είναι αρκετά δυσάρεστη για τον περισσότερο κόσμο.

Μία άλλη τέτοια περιοχή εντοπίζουμε στην Τήνο, στο Φαλατάδο και στην γρανιτένια στοά της Γελιδοκαμάρας, από την οποία υποτίθεται ότι περνούσαν οι Γελιδούδες (νεράιδες).

Κρήτη

Στο οροπέδιο του Ομαλού, στην Κρήτη υπάρχει το σκοτεινό και τρομακτικό σπήλαιο του Τζανή. Λέγεται έτσι επειδή εκεί χάθηκε κάποιος με αυτό το όνομα, ενώ πιθανολογείται ότι στις δαιδαλώδες στοές του χάθηκαν και πολλοί άλλοι. Η αίσθηση που προκαλείται όταν μπαίνει κάποιος σε αυτό, είναι τρομακτική. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα φορτισμένο με αρνητική ενέργεια μέρος που προκαλεί πανικό και έντονο στρες στους επισκέπτες.

Στην Κρήτη, πάλι, ο Τσούτσουρος, ένα μικρό και άγνωστο χωριό στην ευρύτερη περιοχή της Ιεράπετρας, είναι ένα πολύ αρνητικό μέρος με βαριά ατμόσφαιρα και έντονα «ιονισμένη» θάλασσα. Ίσως, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πολλά από τα παιδιά που ζουν και μεγαλώνουν εκεί είναι, δυστυχώς, καθυστερημένα.

Πολλές από τις περιοχές με έντονη ενέργεια συνήθως φιλοξενούν ναούς, οικοδομήματα αφιερωμένα σε θεότητες, ή απλά κάποιους ογκόλιθους αρκετών τόνων που είναι τοποθετημένοι με ένα ξεχωριστό τρόπο. Πολλοί από τους τελευταίους χρονολογούνται εδώ και χιλιάδες χρόνια, ενώ ακόμη και σήμερα η τοποθέτηση τους αποτελεί ένα μυστήριο, αφού υποτίθεται ότι οι άνθρωποι εκείνων των εποχών δεν είχαν τέτοιες μεταφορικές δυνατότητες. Αρκεί να αναλογισθούμε ότι ούτε και σήμερα διαθέτουμε ανάλογα μηχανήματα! «Τρανταχτό» παράδειγμα, το νησί του Πάσχα:

Οι αρχαίοι λαοί και φυσικά, οι αρχαίοι Έλληνες, θεωρούσαν τη γη σαν ένα ζωντανό οργανισμό. Πίστευαν ότι ο πλανήτης μας διαθέτει «πηγές» που άλλες προσφέρονται για την ανθρώπινη επιβίωση και άλλες αποβάλλουν ό,τι δεν του είναι χρήσιμο, όπως ακριβώς κάνει και ο ανθρώπινος οργανισμός. Κατά συνέπεια, τα «απόβλητα» της Γης είναι βλαβερά για τον άνθρωπο, αλλά και για όποιον άλλο οργανισμό ζει εκεί.

Τόποι με θετική ενέργεια

Ας δούμε, τώρα, μερικές περιοχές με καλή και θετική ενέργεια για τον άνθρωπο. Στην Αθήνα υπάρχουν αρκετές, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι σε πάρα πολλούς τόπους ενέργειας είναι σήμερα οικοδομημένοι ιεροί ναοί. Πολύ απλά, πάρα πολλές εκκλησίες, κυρίως, περασμένων αιώνων, βρίσκονται χτισμένες επάνω στα απομεινάρια αρχαίων ιερών. Ο λόγος ήταν ότι προσπάθησαν να επωφεληθούν τη δύναμη των τόπων αυτών. Οι σύγχρονες εκκλησίες, δεν ακολουθούν αυτόν τον κανόνα, παρά ελάχιστα. Μια βόλτα μέχρι την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής στην οδό Ακαδημίας θα σας πείσει. Δείτε τους αρχαίους κίονες που κοσμούν το ναό και το μαρμάρινο «τραπέζι» στην πίσω αυλή!

Στην Ακρόπολη υπάρχει Ασκληπιείο, το οποίο βρίσκεται κοντά σε μία πηγή. Το νερό της πηγής από τα αρχαία χρόνια θεωρείτο θαυματουργό και ιαματικό. Ακόμα και σήμερα, που στη θέση του Ασκληπιείου κτίστηκε ναός της Ζωοδόχου Πηγής. Η περιοχή διατηρεί έναν δικό της «ανεβασμένο» αέρα και το νερό εμβολιάζει με δύναμη, όσους το πιουν.

Στο Μαρούσι υπάρχει ένα μικρό λευκό εκκλησάκι με αυλόγυρο, αφιερωμένο στον Αϊ Γιάννη. Χρονολογείται από τον 15ο αιώνα και είναι χτισμένο πάνω στα θεμέλια του αρχαίου ναού της Αρτέμιδος Αμαρυσίας. Μόλις πλησιάζει κάποιος εκεί αμέσως αρχίζει να αισθάνεται γαλήνη, αναζωογόνηση και ξεγνοιασιά. Λες και χάνονται με μιας όλα τα προβλήματα. Ο Αϊ Γιάννης στο Μαρούσι, δεν προσφέρει μόνο θετική ενέργεια αλλά και θεραπευτική.

Η περιοχή της Πάρνηθας χαρακτηρίζεται από την θετική ενέργεια που εκπέμπει. Το βουνό είναι γεμάτο από πηγές. Τα νερά της Πάρνηθας είναι χωνευτικά και ιαματικά, επειδή περιέχουν μεγάλες ποσότητες σόδας, ασβεστίου και ιωδίου.

Πολλοί θρύλοι και ιστορίες για νεράιδες και ξωτικά αναφέρονται για την πηγή «της κυράς» κοντά στην κορυφή του βουνού. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.164 μέτρων. Όποιος έχει το κουράγιο να σκαρφαλώσει ως εκεί και πιει από το νερό της, λέγεται ότι θα πετύχει στη ζωή του πολλά. Θα αισθανθεί μία ανώτερη δύναμη να τον κατακλύζει, αφού πρώτα μπορέσει να «συντονιστεί» με τις δονήσεις του τόπου και καταφέρει να «δει» τη «μαγική» δύναμη της πηγής, η οποία λογοτεχνικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι εμφανίζεται σαν μια ακριβοθώρητη νεράιδα. Ο οδοιπόρος θα πρέπει να πιεί και να λουστεί με το νερό της πηγής της κυράς.

Πολλοί από εσάς θα έχετε ακουστά ή θα έχετε επισκεφτεί το σημείο εκείνο στην Πεντέλη όπου τα αυτοκίνητα παθαίνουν… παράκρουση. Ανεβαίνουν στην ανηφόρα μόνα τους! Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στα Λείβηθρα Πιερίας:

Λίγο έξω από την Αθήνα, μετά τη λίμνη του Μαραθώνα υπάρχει η μονή Βρανά, πάνω στο όρος Αφορισμός. Η μονή είναι κτισμένη πάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού της Χθόνιας Δήμητρας και μάλιστα στο άνοιγμα μιας σπηλιάς, σφραγίζοντας έτσι την είσοδο της. Από την σπηλιά αυτή έβγαινε και να συνεχίζει να βγαίνει, σήμερα, από το ύψος του καμπαναριού, μύρο! Το μύρο αυτό έχει ιδιότητες ανάτασης των πνευματικών μας δυνάμεων, λες και μας δίνει την ώθηση να ενωθούμε με τον το θεό!

Στην Εύβοια, στη βόρεια πλευρά του χωριού Οκτωνιά, σ’ ένα σπάνιας ομορφιάς φυσικό περιβάλλον, είναι κτισμένη η μονή Καταρράκτη, στο όνομα του Αγίου Δημητρίου. Στον καταρράκτη που υπάρχει κοντά στο μοναστήρι αποδίδονται πολλές θαυματουργές ιδιότητες.

Στα Θερμά ή Λουτρά, στη Σαμοθράκη, οι ζεστές θειούχες πηγές, είναι φημισμένες από την αρχαιότητα για τις ιαματικές τους ιδιότητες. Τα θαυματουργά νερά της Υπέρειας Κρήνης, στο Βελεστίνο, βοηθούν πάρα πολύ σε γυναικολογικές ασθένειες και σε μετεγχειρητικές καταστάσεις.

Ιδιαίτερα θαυματουργές είναι και κάποιες κρήνες στην Πορταριά και στις Μηλιές του Πηλίου. Η ποιότητα του νερού είναι τέτοια, που ξεπερνάει και την φήμη του νερού της Σερβίας. Μιλάμε για «αθάνατο νερό», που ευφραίνει την καρδιά και αναζωογονεί τον άνθρωπο.

Στο μικρό νησάκι Παλάτα απέναντι από την χώρα της Νάξου, βρίσκεται η Πόρτα, (ή «Πορτάρα»), το μόνο τμήμα που απέμεινε από τον αρχαίο ναό του Απόλλωνα. Το μέρος αποπνέει έντονη θετική ενέργεια που πλημμυρίζει τον τόπο.

Στη Σύρο και στην περιοχή Χάλαρα, που βρίσκεται στα βόρεια του νησιού, η πλαγιά του βουνού είναι σχισμένη σε αμέτρητες φέτες. Όταν τις διασχίσουμε, νιώθουμε να μας πλημμυρίζει μία απέραντη δύναμη και ενώ έχουμε περπατήσει αρκετά δεν αισθανόμαστε καμία κούραση.

Στις επισκέψεις μας στους χώρους αυτούς θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας, ότι δεν πρέπει να φτάσουμε εκεί με την προκατάληψη ότι θα νιώσουμε κάτι συγκεκριμένο. Δεν πρέπει να πλησιάσουμε τους τόπους δύναμης σαν αντικείμενο εξέτασης που θα επιβεβαιώσουμε ή θα διαψεύσουμε την αλήθεια τους. Τα αισθήματα μας θα πρέπει να είναι αγνά.

Τόποι ενέργειας και Γεωμετρία

Όλοι οι τόποι δύναμης σηματοδοτούνται από ιερά και ναούς, που συνδέονται μεταξύ τους με νοητές γραμμές και σχηματίζουν ισοσκελή ή ισόπλευρα τρίγωνα, πολύγωνα, ή άλλα γεωμετρικά σχήματα. Τα πιο γνωστά τρίγωνα σχηματίζονται ανάμεσα στους Δελφούς στην Ολυμπία και στην Ακρόπολη, την Αφαία (στην Αίγινα) το Σούνιο και τον Παρθενώνα.

Τα σπίτια και οι πόλεις που αναπτύχθηκαν γύρω από τους τόπους δύναμης σχεδιάστηκαν έτσι, ώστε να «λειτουργούν» σαν προθάλαμοι των ναών, που συνδέονταν με άλλους ναούς–τόπους δύναμης, άλλων πόλεων και που όλα μαζί, ναοί και πόλεις - κτίρια, ήταν κι αυτοί μικροί τόποι δύναμης.

Κάθε κτίσμα, από τις πιο απλές κατοικίες έως και τα δημόσια κτίρια, οικοδομούνταν έτσι ώστε να λειτουργούν και αυτά σαν μικροί τόποι δύναμης. Αποτελούσαν, δηλαδή, διάμεσα της Οικοδύναμης, του αρχαιοελληνικού φενγκ σούι και διαβιβαστές ευδαιμονίας και υγείας προς το σύνολο των κατοίκων. Όλες οι κατοικίες εκπλήρωναν την εντελέχεια τους, και εντελέχεια σε μία κατοικία είναι η ευδαιμονία των ανθρώπων που ζουν μέσα σε αυτό. Για την ευδαιμονία, άλλωστε, και όχι για την κακοδαιμονία, γίνονται όλα.

Οι αρχαίοι Έλληνες, λοιπόν, αφού μελέτησαν και γνώρισαν τη φύση και όλους τους τόπους δύναμης, προσδιόρισαν τις δονήσεις των οικιών και τις θέσεις τους αναμεταξύ τους, καθώς και την διαρρύθμιση των χώρων, έτσι ώστε αυτοί και τα πράγματα που υπάρχουν μέσα σε αυτούς να έχουν την κατάλληλη τάξη, διάθεση, ευρυθμία, συμμετρία και κοσμιότητα, προκειμένου αρμονικά να συνδεθούν με τα υπόλοιπα κτίρια και αυτά με τις πόλεις και όλα μαζί με την φύση, για να αποτελέσουν ισχυρούς τόπους δύναμης.

Με άλλα λόγια τα κτήρια, ακόμα και οι απλές κατοικίες συστηνόταν να τοποθετούνται σε συγκεκριμένες θέσεις, με απώτερο σκοπό να δημιουργήσουν ένα τέλειο «μουσικό όργανο»: αρχικά την πόλη και οι πόλεις την Ελλάδα και τις αποικίες της! Οι οικίες, σαν μουσικά όργανα μίας μεγάλης ορχήστρας, «έπαιζαν» και «συντονίζονταν» με τη φύση που διευθύνει αυτήν την ορχήστρα, ώστε η εντελέχεια τους να «αποδίδει» ή να «συνηχεί» μια αρμονική Οικοδύναμη.

Οι τόποι ενέργειας και τα μυστικά τους

Τι είναι, όμως αυτό που κάνει τους τόπους που αναφέραμε ιδιαίτερους και τόσο πολύ θετικούς; Γιατί οι τόποι αυτοί είναι γεμάτοι δύναμη και γιατί κάποιοι άλλοι μας δημιουργούν αισθήματα άγχους, κατάθλιψης ή μας αρρωσταίνουν;

Όπως είπαμε αρχικά, ο πλανήτης μας είναι ένας ζωντανός οργανισμός, θα δούμε τώρα κάποιες ιδιαιτερότητες αυτού του οργανισμού. Οι περισσότεροι από τους τόπους δύναμης χαρακτηρίζονται από το έντονο ανάγλυφο του εδάφους και από τις τεκτονικές ανωμαλίες του γήινου φλοιού, όπως στα Μετέωρα. Έχει παρατηρηθεί επίσης ότι σημαντικό ρόλο παίζει το μαγνητικό πεδίο, αλλά και η γήινη και κοσμική ακτινοβολία!

Η Γη περιβάλλεται από ένα τεράστιο πλέγμα ενεργειακών γραμμών, που σχηματίζει πεντάεδρα, μοιάζει δηλαδή με μια τεράστια μπάλα ποδοσφαίρου. Στους κόμβους που βρίσκονται πάνω στις ενώσεις εντοπίζονται τα σημαντικότερα ιερά και μνημεία της ανθρωπότητας, όπως είναι ο Παρθενώνας, η μεγάλη πυραμίδα στην Αίγυπτο, το Στόουνχεντς στην Μ. Βρετανία.

Θα πρέπει ακόμα να αναφέρουμε τα τελλουρικά ρεύματα, τα οποία είναι φυσικά ηλεκτρικά ρεύματα, που ρέουν πάνω σε οριζόντιες επιφάνειες που βρίσκονται πάνω στην γη. Όταν ένα τελλουρικό ρεύμα συναντήσει μία υπόγεια φλέβα νερού, τότε το νερό μαγνητίζεται και αποκτά ιαματικές ιδιότητες.

Πολλές από τις ενέργειες που απελευθερώνονται, λειτουργούν αρνητικά για τον άνθρωπο, ιδιαίτερα στα σημεία που διασταυρώνονται. Όμως, στα αρχαία χρόνια πολλοί λαοί, αλλά και οι Έλληνες, είχαν βρει τρόπο να εξουδετερώνουν την αρνητική ενέργεια ενός τόπου, απλά με την τοποθέτηση σε πολύ ακριβείς τριγωνικούς σχηματισμούς, «dolmen» που «καθαρίζουν» την περιοχή. Το ίδιο αποτέλεσμα έχει και η κατασκευή στο επίκεντρο αρνητικών τόπων πυραμίδων ή θόλων, που διαθλούν την αρνητική ακτινοβολία.

«Dolmen» σημαίνει «πέτρινο τραπέζι». Κάτι τέτοιο συναντάμε στην Αμοργό. Οι ντόπιοι το ονομάζουν τραπεζοπέτρι ή τραπέζι του θεού. Αξίζει σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε πως η Αμοργός, μαζί με την Δήλο και την Κέρο, είναι οι πιο ισχυροί τόποι δύναμης στις Κυκλάδες, με άφθονη θετική ενέργεια. Οι αρχαίοι Έλληνες μάλιστα, είχαν προχωρήσει ακόμη πιο μακριά, από την εξουδετέρωση των αρνητικών τόπων. Την ενέργεια και την δύναμη του χώρου, είχαν βρει τον τρόπο και την εκμεταλλεύονταν θεραπευτικά. Όλα τα ασκληπιεία είναι χτισμένα με ειδικούς τρόπους σε πολύ συγκεκριμένους τόπους δύναμης. Η διάταξη και η κοπή των λίθων είχαν εναλλάξ θετική και αρνητική φόρτιση, χάρη στη μοριακή τους σύνθεση.

Με συγκεκριμένους ύμνους και επικλήσεις ενίσχυαν τις παλμικές δονήσεις της περιοχής και ο ασθενής θεραπευόταν γρηγορότερα. Αυτό συνέβαινε, διότι, όπως στις μέρες μας έχει αποδειχτεί, ο άνθρωπος έχει το δικό του φυσικό ηλεκτρικό ρεύμα. Όταν αυτό μειώνεται λόγω κάποιας ασθένειας, επιβραδύνεται και η θεραπεία. Αν όμως ο ασθενής «προμηθευθεί» το ηλεκτρικό ρεύμα που του λείπει, τότε το ανοσοποιητικό σύστημα λειτουργεί κανονικά και ο ασθενής βρίσκει γρήγορα την υγεία του. Κάτι τέτοιο συνέβαινε και στην Επίδαυρο, το πιο γνωστό-άγνωστο από τα ασκληπιεία! Ναι! Η Επίδαυρος ήταν ένα τεράστιο νοσοκομείο της αρχαιότητας, όπου το θέατρο έπαιζε το ρόλο του «εμβολιασμού» και της ανάνηψης μέσω της «δόνησης» του λόγου, από τα «έργα» των μεγάλων τραγωδών!

Η «μαγική», θεραπευτική Επίδαυρος

Εδώ, σας παραθέτω συνέντευξη στον γράφοντα από τον ηθοποιό του εθνικού θεάτρου Σωτήρη Βάγια, που δίνει απαντήσεις για τα «μυστήρια» του θεάτρου της Επιδαύρου.

«Μόλις είχα αποφοιτήσει από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όταν μου τηλεφώνησε η δασκάλα μου του εκφραστικού χορού, η Μαρία Χορς, και μου πρότεινε να συμμετάσχω στο χορό του έργου «Οιδίπους επί Κολωνώ», που θα ανέβαζε στην Επίδαυρο ο Αλέξης Μινωτής.

Μία μαγική φυσιογνωμία του θεάτρου μας, που κανείς δεν μπορούσε να αρνηθεί το μέγεθός του και τη σοφία του στο χώρο του αρχαίου δράματος. Ήταν μια πρόκληση για μένα (ένα νέο ηθοποιό τότε) η συνεργασία στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και η ιστορική αυτή παράσταση.

Μπαίνοντας στο χώρο της ορχήστρας (έτσι λέγεται η σκηνή) και βλέποντας το θέατρο από κάτω, νομίζεις ότι είναι ένας τεράστιος αετός, που ή θα σε πάρει μαζί του να πετάξεις ή θα σε κατασπαράξει.

Η Επίδαυρος, το θέατρο της Επιδαύρου αλλά και όλη η περιοχή έχει μια μαγική ηλεκτρική ενέργεια, μια ενέργεια σχεδόν εξωγήινη, μια ηρεμία στο τοπίο και συγχρόνως μια τρομακτική ένταση. Παίζοντας εκεί εννέα συνεχόμενα καλοκαίρια με το “Αμφιθέατρο” του Σπύρου Ευαγγελάτου μικρούς αλλά και πρωταγωνιστικούς ρόλους, όπως ο “Ίωνας” του Ευριπίδη, ένιωσα και συνειδητοποίησα (έπειτα από αυτά τα χρόνια) ότι ο ηθοποιός στη σκηνή είναι σαν να πετά πάνω από το θέατρο και πάνω από τα κεφάλια των θεατών. Δεν αισθάνεσαι ότι είσαι κάτω στη γη, αλλά στον αέρα.

Πριν από κάθε παράσταση ακούγεται ο γκιόνης, αυτό το πουλί που μόλις πέσει ο ήλιος, δίνει το σινιάλο ή μάλλον είναι το κουδούνι της παράστασης, εδώ και πολλούς αιώνες. Ένα κελάηδημα σε τακτά χρονικά διαστήματα, που σε βάζει στη διαδικασία του τρακ και της αυτοσυγκέντρωσης.

Το θέατρο της Επιδαύρου είναι πολύ «συνεργάσιμο» με τους ηθοποιούς, αλλά και πολύ επικίνδυνο εάν το αμφισβητήσεις και θεωρήσεις τον εαυτό σου ανώτερο αυτού του καταλυτικού, ιερού χώρου.

Μία ηθοποιός παγκοσμίου φήμης και σταρ (από τις ταινίες της), που έπαιξε εκεί είπε: «Δεν υπάρχουν ιεροί χώροι, υπάρχουν ιεροί άνθρωποι». Αυτή ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που έπαιξε στο αρχαίο θέατρο.

Είμαι σίγουρος ότι το θέατρο αυτό πρέπει να φτιάχτηκε κοιτώντας από ψηλά (δηλαδή από πάνω προς τα κάτω), ίσως και να μη χτίστηκε από ανθρώπινα πλάσματα. Η μοναδική ακουστική του παραμένει ακόμα ένα μυστήριο για πολλούς αρχαιολόγους. Ο Αλέξης Μινωτής γινόταν έξαλλος όταν ένας ηθοποιός πατούσε τη θυμέλη. Το θεωρούσε ιεροσυλία.

Πηγαίνοντας προς το χώρο του θεάτρου δεν το βλέπεις από πουθενά, παρά μόνο πλησιάζοντας στην πάροδο (στην είσοδο). Σαν να είναι κρυμμένο μέσα στο βουνό, για να προφυλάσσει την ιερή του παρουσία ανά τους αιώνες.

Στην παράσταση του “Ίωνα”, βγαίνοντας στην ορχήστρα ένιωσα τους 8.000 θεατές να βρίσκονται μαζί μου κάτω και όχι στις θέσεις τους. Ένα συναίσθημα περίεργο, όπου ο χρόνος και ο τόπος χάνονται, το θέατρο είναι εκτός χρόνου και εκτός εποχής, σαν να είναι άδειο από θεατές. Ότι υπάρχει κοινό το καταλαβαίνεις μόλις τελειώσει η παράσταση (από το χειροκρότημα). Φεύγοντας από τη σκηνή, στο τέλος της παράστασης, θέλεις λίγες στιγμές για να επανέλθεις στη φυσιολογική σου κατάσταση (αυτό συμβαίνει και στους θεατές, πολλές φορές).

Όταν το θέατρο είναι άδειο από κόσμο, μοιάζει σαν μια τεράστια βεντάλια, σαν μια μεγάλη, ζεστή αγκαλιά, σαν ένα διαστημόπλοιο που σε ταξιδεύει μέσα στο χωροχρόνο. Όταν γεμίζει από κόσμο, πάλι είναι σαν να μην υπάρχει κανείς.

Είναι τόσο έντονη η δομή του και το τοπίο, που ακόμα και 10.000 άνθρωποι χάνονται μέσα σ' αυτό το μαγικό πλοίο του χρόνου. Δεν είναι λίγες οι φορές που ένιωσα να πετάω τουλάχιστον μισό μέτρο πάνω από τη σκηνή ή να κάθομαι μαζί με τον κόσμο (δίπλα του) ή να βλέπω τον εαυτό μου από ψηλά.

Είμαι σίγουρος ότι όλα αυτά τα έχουν νιώσει και άλλοι συνάδελφοι ηθοποιοί, όσο κι αν φοβούνται να τα ομολογήσουν, ή αν δεν τα ένιωσαν, σίγουρα κατάλαβαν ότι κάτι δεν είναι φυσιολογικό και λογικό σ' αυτό το χώρο, όπου χάνονται και βρίσκονται τα πάντα.

Σ' αυτό το χώρο που σε ταξιδεύει, θέλεις δε θέλεις σχεδόν, στο σύμπαν, αλλά ταυτόχρονα πατάς και πολύ γερά στο ιερό χώμα της ορχήστρας, υπηρετώντας το όραμα του αρχαίου ποιητή που έγραψε το έργο.

Όλες οι αρχαίες τραγωδίες που γράφτηκαν γι' αυτό το θέατρο και παίζονται ακόμα, έχουν μέσα τους θεούς και ανθρώπους, όπως είναι η Επίδαυρος: θεϊκή αλλά και πολύ ανθρώπινη, μαγική αλλά και πολύ συνεργάσιμη, εξωπραγματική αλλά και έντονα υπαρκτή μέσα στο χρόνο.

Ίσως και η μοναδική μας επαφή μ' έναν άλλο κόσμο, που υπάρχει στην άκρη του νου μας, έναν κόσμο νοητό, έναν κόσμο μοναδικό, γεμάτο συναισθήματα, γεμάτο αξίες, γεμάτο μυστήριο.

Ένα θέατρο μοναδικό στον πλανήτη μας, που στέλνει μηνύματα στο διάδρομο του σύμπαντος, που ανοίγει δρόμους σκέψης για τους σοφούς όλων των εποχών.

Ένα θέατρο που ίσως και να φτιάχτηκε από ψηλά και που σίγουρα θα υπάρχει μέσα στο χωροχρόνο για πάντα. Μια συνάδελφος, με την οποία παίζαμε μαζί, μου είχε πει: «εμείς Σωτήρη, δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα από δω και πέρα, γιατί είδαμε το Θεό στα μούτρα».

Το αρχαίο αυτό θέατρο είναι ένας κρίκος που ενώνει το χτες και το αύριο με το σήμερα. Μια μοναδική επαφή μ' έναν άλλο κόσμο, μ' έναν άλλο ουρανό, με άλλα “όντα”, που ίσως και να το δημιούργησαν, αφήνοντας τα σημάδια τους, παντού!».