Προσευχή: το ισχυρότερο όπλο του ανθρώπου!

 

Ήταν το Μάιο του 1995. Μια από τις πλέον έγκριτες ιατρικές εφημερίδες των Ηνωμένων Πολιτειών, η «Journal of the American Medical Association», δημοσιεύει ένα άρθρο με τίτλο: «θα πρέπει οι γιατροί να συνταγολογούν την προσευχή στους ασθενείς;». Το κείμενο εκπλήσσει την επιστημονική κοινότητα, καθώς σ' αυτό γίνονται αναφορές σε περιπτώσεις ασθενών που έγιναν καλά με μεθόδους που δεν άπτονται της κλασικής θεραπείας.

 

Πολλά χρόνια αργότερα, ένας μεγάλος αριθμός ασθενών -ανάμεσα τους και πολλοί άθεοι- παραδέχονται ότι η προσευχή μπορεί να συμβάλει θεαματικά στην ίαση. Δεν πρόκειται, φυσικά, για θαύμα ούτε για την πλήρη αντικατάσταση στις επιστημονικές μεθόδους. Στις περισσότερες περιπτώσεις η θεραπεία έγινε χρησιμοποιώντας παράλληλα με τις εφαρμογές, και τη δύναμη της προσευχής.

 

Εκείνο που αποτελεί είδηση, ωστόσο, είναι ότι οι ερευνητές κατάφεραν να μετρήσουν με ακριβή επιστημονικό τρόπο την επίδραση της προσευχής πάνω στο ανθρώπινο σώμα! Παρατηρήθηκε, λοιπόν, ότι η προσευχή προκαλεί μια αλυσιδωτή αντίδραση, που επιφέρει επιβράδυνση των καρδιακών παλμών και του ρυθμού της αναπνοής, πτώση της αρτηριακής πίεσης, σημαντική μείωση της ανάγκης για οξυγόνο και της παραγωγής του διοξειδίου του άνθρακα.

 

Στη σφαίρα των ψυχικών αντιδράσεων, είναι έντονη η αίσθηση της ηρεμίας και η μείωση του άγχους. Οι διαπιστώσεις αυτές εξηγούν το γεγονός ότι οι ασθενείς που έλαβαν μέρος στην έρευνα θεραπεύτηκαν πολύ πιο εύκολα και γρήγορα από τους άλλους.

 

Οι σημαντικές αποκαλύψεις των ερευνών στις πανεπιστημιακές κλινικές των Ηνωμένων Πολιτειών δεν σταματούν εδώ. Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων, οι επιστήμονες ήρθαν αντιμέτωποι με ένα καταπληκτικό «φαινόμενο». Πρόκειται για την επίδραση της μαζικής ή συλλογικής προσευχής.

 

Η ιδέα για το πείραμα ανήκει στον καρδιολόγο Randolph Byrd και εφαρμόστηκε πάνω σε 393 ασθενείς της μονάδας εντατικής παρακολούθησης του Γενικού Νοσοκομείου του San Francisco. Η ιδέα ήταν η εξής: ο γιατρός «χώρισε» σε τρεις ομάδες (Α, Β και C) τους ασθενείς. Καθεμία από τις ομάδες περιελάμβανε άτομα που είχαν την ίδια βαρύτητα των περιπτώσεων με τις άλλες δύο. Στη συνέχεια δημιουργήθηκαν «γκρουπ» από άτομα που βρίσκονταν σε διαφορετικές πολιτείες και προσεύχονταν ομαδικά για την ομάδα Α των ασθενών. Με το πέρας του πειράματος, το επιτελείο του δόκτορα Byrd διαπίστωσε τη θεαματική βελτίωση της κατάστασης της ομάδας Α σε σχέση με τις υπόλοιπες δύο.

 

Οι προσπάθειες, όμως, για την εφαρμογή της προσευχής ως μέσο ίασης δεν έχουν γίνει μόνο στην Αμερική. Στην Ευρώπη, και πιο συγκεκριμένα στη Γαλλία, έχουν δημιουργηθεί δεκάδες «ομάδες προσευχής». Μια από τις πιο γνωστές είναι εκείνη που ίδρυσε η Maguy Lebrun, συγγραφέας του μπεστ σέλερ «Γιατροί του Ουρανού, γιατροί της Γης» (Εκδόσεις Laffont). Ξεκινώντας πριν από κάποια χρόνια, η ομάδα αυτή αριθμούσε τέσσερα μέλη. Σήμερα, συγκεντρώνει πάνω από τετρακόσια άτομα που προσεύχονται μια φορά το μήνα για τους συνανθρώπους τους. Η διαδικασία που ακολουθείται είναι απλή. Κατά τη διάρκεια των συνευρέσεων, ο καθένας καλείται να στείλει σιωπηλά, μέσω της προσευχής που βγαίνει από τα βάθη της ψυχής του, την αγάπη του για τους πάσχοντες. Ίσως η τεράστια ενέργεια που προέρχεται από την απλή πράξη αγάπης να 'ναι αυτή που βοηθά στη θεραπεία...

 

Η προσευχή κρατά μία εσωτερική δύναμη, που αποκαλύπτεται πάντα μέσα από μία βαθιά πίστη του ατόμου. Αλλά από άτομο σε άτομο το δυναμικό της προσευχής ποικίλλει, με βάση τον ψυχισμό του και αντιστοιχεί στις «ιδιότητες» ενός πλανήτη.

 

1) Ένας ορισμένος αριθμός ατόμων έχει μία βαθιά πίστη με την έννοια της προσευχής, ενώ αναπτύσσεται, καλλιεργείται και δυναμώνεται από αυτήν. (Ποσειδώνας).

2) Ένας άλλος αριθμός έχει ένα εσωτερικό φόβο και η προσευχή τον βοηθάει να ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο και να λειτουργήσει πολύ δυναμικότερα μέσα στην ανάγκη της βοήθειας από την προσευχή. (Πλούτωνας).

3) Υπάρχουν άτομα που «ξεπηδά» από μέσα τους η επικοινωνία με την προσευχή εντελώς φυσιολογικά: αυτά έχουν μία ιδιαίτερη τάση και έφεση στην ενεργοποίηση της προσευχής (Ουρανός).

4) Κάποιοι άλλοι γεννούνται σε επικοινωνία με την προσευχή, αλλά δεν αποκαλύπτεται στην ανάγκη τους γιατί είναι μία λογική βιωματική διαδικασία (Κρόνος).

 

Η προσευχή, είτε σαν «Πάτερ ημών» είτε σαν «Πιστεύω» είτε σαν μία προσωπική προσευχή, λειτουργεί με βάση το δυναμικό του ατόμου που μπορεί ν' ανήκει στους τέσσερις τύπους. Η προσευχή διαποτίζει την ψυχή και το σώμα και το θεραπεύει γιατί ακριβώς επενεργεί μέσα στα δυναμικά ενέργειας του χώρου του σύμπαντος. Όλοι πρέπει να προσευχόμαστε, άσχετα από την ώρα και τη στιγμή. Όταν ευχαριστούμε το Θεό μας, ευχαριστούμε εμάς. Τα θαύματα έχουν συχνά προκληθεί από μία βαθιά πίστη, από μία προσευχή. Τα θαύματα αποτελούν ένα δείγμα ύπαρξης πνευματικών κόσμων, που συνδέονται μεταξύ του μικρόκοσμου (Γη) και μακρόκοσμου (Ουρανός-Σύμπαν-Θεός). Κάθε προσευχή, κάθε ευχή και κάθε ψαλμός, έχει μία εσωτερική λειτουργία σύμπαντος-ανθρώπου, όπου χωρίς να φαίνεται η επικοινωνία λειτουργεί.

Στο κέντρο κάθε παλάμης υπάρχει ένα ενεργειακό κέντρο που, όταν ανοίξει, επιτρέπει τη ροή θεραπευτικής ενέργειας. Αυτά τα κέντρα χρησιμοποιούνται για να δεχτούμε ή για να δώσουμε ενέργεια. Τη θεραπευτική αυτή ενέργεια την ονομάζουμε ρέικι (Συμπαντική Ενέργεια). Η Δύναμη της Προσευχής, η επίκληση του Θεού, του Αγίου Πνεύματος, του Ιησού Χριστού, της Παναγίας, σε συνδυασμό με τη Συμπαντική Ενέργεια, μας βοηθά να ευθυγραμμίσουμε τις συχνότητες μας απευθείας με την πηγή ενέργειας. Στην εποχή που ζούμε, με το άγχος της καθημερινότητας και το στρες που μας διακρίνει για να τα προλάβουμε όλα, πάρα πολλοί άνθρωποι ασθενούν πνευματικά και σωματικά. Χάνουν το ηθικό τους, είναι απαισιόδοξοι κι αρνητικοί απέναντι στη ζωή και στα προβλήματα που συσσωρεύονται κάθε μέρα και περισσότερο.

 

Γι' αυτό χρειαζόμαστε τη θεραπευτική αυτή ενέργεια του ρείκι στις καθημερινές σχέσεις, στη σχέση μας με τον ίδιο μας τον εαυτό, στη σχέση μας με τη φύση, στην ανατροφή των παιδιών μας και για να προστατέψουμε ολόκληρη τη δημιουργία, ώστε να την παραδώσουμε στις επόμενες γενιές.

 

Το ρείκι είναι η πηγή ενέργειας που θεραπεύει σχεδόν όλες τις παθήσεις και είναι το φως στο σκοτάδι, που όλοι κρύβουμε στις καρδιές μας. Με πιο απλά λόγια έχει αποδειχθεί πως το ρέικι μπορεί να επηρεάσει το ενεργειακό πεδίο του σώματος. Η επίδραση του έχει ως αποτέλεσμα την καλυτέρευση της υγείας.

 

Η εμπειρία που αποκομίζει κάποιος από το ρείκι είναι ότι, αν το πιστέψεις και το θελήσεις πραγματικά, αποκτάς ψυχική ισορροπία, ηρεμία και αρμονία στη ζωή σου. Το όνομα ρείκι μας φανερώνει ότι συνενώνεται η συμπαντική ενέργεια με τη γήινη ζωτική ενέργεια. Το ρείκι αποτελεί ένα πνευματικό αγαθό, τόσο για τον ανατολικό όσο και για το δυτικό πολιτισμό, αφού και στους δύο πολιτισμούς βρίσκει πρακτική εφαρμογή. Για παράδειγμα, υποστηρίζει την ομοιοπαθητική θεραπεία και τις θεραπευτικές μαλάξεις, κάτι που είναι, επίσης, αντικείμενο επιστημονικής έρευνας. Το ρείκι μπορούμε να το μάθουμε πολύ εύκολα και δεν υπάρχει κάποιο πέπλο μυστηρίου που να το καλύπτει.

 

Καθίστε ήρεμα, αναπαυτικά, βεβαιωθείτε ότι τα πόδια σας δεν είναι σταυρωμένα, βγάλτε τα παπούτσια σας και, αν η επιφάνεια των πελμάτων ακουμπά στο πάτωμα, θα είναι πολύ καλύτερα. Χαλαρώστε, νιώστε τη συμπαντική ενέργεια που είναι γύρω σας και πείτε τρεις φορές την προσευχή (Πάτερ ημών).

 

Κάθε ψαλμός περιέχει πολλές έννοιες: ο πρώτος ψαλμός μιλάει για τη γέννηση και αφήνει να εννοηθεί κάθε γέννηση ανθρώπου, φυτού, ζώου, αλλά παράλληλα και την αναγέννηση ψυχής. Κατ' επέκταση, θα πρέπει η θεία πρόνοια να 'χει δώσει κλειδιά βοήθειας στους ψαλμούς. Αν θεωρηθεί ότι ο Δαβίδ ευχαριστεί το Θεό διά μέσου των ψαλμών, θα πρέπει κάθε ψαλμός να έχει τα δικά του νοήματα.

 

Θεωρώντας ότι οι ψαλμοί έχουν εσωτερική λειτουργία επικοινωνίας με το Θεό, με βάση την ανακάλυψη που έχει γίνει από αξιόλογους θεολόγους- ερευνητές, ο κάθε ψαλμός περιέχει ένα ή περισσότερα βοηθήματα. Όμως, όπως η προσευχή, έτσι και ο ψαλμός χρειάζεται σεβασμό και ηρεμία: δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται για ανούσιους λόγους, θα πρέπει πάντα να υπάρχει πίστη και ηρεμία.

 

Οι ψαλμοί, ενώ διατηρούν τη δυναμική τους ενέργεια σταθερή, σε ορισμένες ώρες, μέρες και χώρους έχουν μεγαλύτερη δύναμη. Αυτό οφείλεται στο ότι γίνεται σωστότερη χρήση. Παράλληλα πολλές προσευχές και ψαλμοί λειτουργούν σε κάποιες ώρες πολύ πιο δυναμικά. Πάντα διαβάζουμε τους ψαλμούς επί 40 ημέρες οποιαδήποτε ώρα, με ηρεμία:

 

Ψαλμός 22 για να φύγουν οι αρνητικές επιρροές.

Ψαλμός 44 για άτομα που εμποδίζεται ο γάμος.

Ψαλμός 10, 22 για να φύγουν τα εμπόδια.

Ψαλμός 24 για βοήθεια εύρεσης εργασίας.

Ψαλμός 94 για προστασία εξ ουρανού

 

Πριν ξεκινήσετε να διαβάσετε προσευχή, ψαλμό, με πολύ απλά λόγια πείτε στο Θεό γιατί ζητάτε αυτή τη βοήθεια: «Θεέ μου, εγώ... ζητάω να με βοηθήσεις μέσα στο γάμο μου να ξεφύγω από την ένταση και τη φαγωμάρα, σ' ευχαριστώ...» Διάβασε τον ψαλμό ή την προσευχή και μετά κλείσε μ' ένα ευχαριστώ.

 

 

Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι ο Δημιουργός μας έχει δώσει τη δύναμη πρώτα για την εξουσία επί της γης και τον τρόπο να αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητα, τις κακουχίες, τις πνευματικές και σωματικές ασθένειες μόνοι μας.

 

Τη δύναμη που κρύβεται μέσα μας πολλοί την ανακάλυψαν με τη νηστεία, το συλλογισμό, τον ασκητισμό και το πνεύμα να βρεθούν πιο κοντά στο θείο. Η αυθεντική προσευχή είναι η άμεση επικοινωνία του ανθρώπου με την άπειρη συνειδητότητα του θεού. Οι Χριστιανοί έχουν σαν πρότυπο το θαυμαστό παράδειγμα προσευχής που τους πρόσφερε ο Ιησούς Χριστός, το Πάτερ Ημών. Πρόκειται για ένα πανέμορφο πρότυπο.

 

 

Οι Μύστες, αλλά και όσοι είχαν το άγγιγμα του Φωτός της Θεϊκής Συνειδητότητας, διέθεταν μια τέλεια κατανόηση των διαδικασιών της προσευχής. Στο κόσμο, σήμερα, εκατομμύρια άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί από αυτές τις διαδικασίες. Έτσι, γεμίζουν τις προσευχές τους με προσωπικές παρακλήσεις και συχνά απογοητεύονται με την φαινομενική έλλειψη αποτελεσματικότητας που προέρχεται από αυτές, ή με την αναποτελεσματικότητα της προσευχής τους. Ίσως, λοιπόν, να χρειάζεται να περιγράψουμε ή να επαναλάβουμε με συντομία τις αληθινές διαδικασίες της προσευχής, όπως τουλάχιστον τις αντιλαμβανόντουσαν οι Μύστες και οι Άγιοι.

 

Σύμφωνα με την μυστικιστική άποψη, η προσευχή προς τον Θεό βασίζεται στην πεποίθηση πως ο Θεός είναι παντοδύναμος, πανταχού παρών και πρόθυμος να ακούσει τις ειλικρινείς παρακλήσεις μας. Αυτό είναι το βασικό σημείο που πρέπει να γνωρίζουμε όταν προσευχόμαστε.

 

Ο μέσος άνθρωπος, όμως, όταν προσεύχεται έχει στον νου του ορισμένα δεδομένα που τον παραπλανούν, καθώς εκφράζει την προσευχή του ή καθώς προσεγγίζει τον ορθό τρόπο της προσευχής. Θεωρεί δεδομένο πως ο Θεός, ενώ είναι παντοδύναμος, πανταχού παρών και ελεήμων, παρ' όλη Του την ισχύ, την νοημοσύνη, την κυριαρχία και τον έλεγχο ολόκληρου του κόσμου, και παρ' όλη την εναρμόνιση Του με τα όντα που Αυτός δημιούργησε, έχει άγνοια των αναγκών μας. Θεωρεί ότι δεν γνωρίζει τίποτε σχετικά με όσα εμείς απαιτούμε από την ζωή, ώστε να ζήσουμε σωστά εξασφαλίζοντας τις καθημερινές μας ανάγκες. Επιπλέον, πολύ συχνά ο προσευχόμενος υποθέτει πως ο Θεός δεν αντιλαμβάνεται καθόλου το πιθανό αποτέλεσμα ορισμένων ανταγωνισμών στην ζωή ή και κάποιων αγώνων ανάμεσα σε διάφορες ομάδες ανθρώπων, και πως είναι ανίκανος να αποφασίσει δίκαια επάνω σε τέτοιους ανταγωνισμούς ή να δωρίσει την νίκη στην σωστή πλευρά. Οι εσφαλμένες αυτές υποθέσεις είναι υπεύθυνες για τα λάθη που γίνονται στην προσευχή, καθώς και για το ότι οι προσευχές δεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές.

 

Το σημαντικότερο λάθος κατά την διαδικασία της προσευχής, είναι το να προσευχόμαστε έχοντας την ιδέα ή την πεποίθηση πως ο Θεός δεν γνωρίζει τι χρειαζόμαστε ή τι θέλουμε ή και ακόμη, τι είναι το καλύτερο για εμάς. Επίσης, το ότι πρέπει να Τον συμβουλεύσουμε, να συζητήσουμε λογικά μαζί Του, να επιμείνουμε στην άποψη μας και να Τον πείσουμε ή, εν πάση περιπτώσει, τουλάχιστον να Τον προτρέψουμε να υιοθετήσει τις ιδέες και τις αποφάσεις μας, ώστε να μας προσφέρει ό,τι Του ζητούμε.

 

Κατ' αρχήν, η διαδικασία της προσευχής είναι κι αυτή μια υπερβατική μέθοδος κοινωνίας με τον Θεό. Είναι η πιο βαθιά προσωπική επαφή την οποία μπορούν να έχουν τα ανθρώπινα όντα με τον Πατέρα τους, τον Δημιουργό όλων των όντων. Αυτή η ύψιστη περίοδος κοινωνίας πρέπει να προσεγγισθεί με αγνή σκέψη, και πάνω απ' όλα, με μια ξεκάθαρη αντίληψη των προνομίων μας, όπως επίσης, και με μια ολοκληρωτική απουσία οποιασδήποτε πεποιθήσεως, που υπαγορεύει πως έχουμε οποιοδήποτε δικαίωμα να ζητούμε από τον Θεό να ικανοποιήσει τις επιθυμίες μας.

 

Η αληθινή προσευχή βασίζεται επάνω σε έναν Θεϊκό και Πνευματικό νόμο. Αυτόν που λέει: «αιτήσετε και δοθήσεται, κρούσετε και ανοιγήσεται». Γεγονός που σημαίνει πως πρέπει να ζητήσεις ώστε να λάβεις, πως πρέπει να απλώσεις το χέρι σου ώστε να σου δοθεί, πως πρώτα πρέπει να εκφράσεις την επιθυμία σου ώστε να βρεις στην συνέχεια ανταπόκριση. Η έκφραση μιας ειλικρινούς ευχής ή επιθυμίας ανοίγει διάπλατα την πόρτα στην πνευματική ευλογία.

 

Το να ζητά κανείς με ειλικρίνεια, το να εκφράζει με σεβασμό επιθυμίες, το να συντονίζεται με Αυτόν που έχει την ισχύ να δίνει, φανερώνει μία ιδιαίτερη διαδικασία ή οποία γίνεται εφικτή μόνον αν υπάρχει μια συνάντηση των διανοιών και της συνεκτικότητας και των δύο. Δεν πρόκειται για μια ευκαιρία να ζητήσει κανείς κάτι για το προσωπικό όφελος, αλλά για μια πνευματική κοινωνία. Είναι η στιγμή κατά την οποία η ψυχή μέσα μας, μαζί με τα βαθύτερα και εσώτερα μέρη της υπάρξεώς μας, με τρόπο ιερό, ειλικρινή και γαλήνιο συνδιαλέγονται με τον Θεό και εκφράζουν τις πιο ειλικρινείς επιθυμίες της καρδιάς και του πνεύματός μας.

 

Μάθετε πως να προσεύχεστε και κάνετε την προσευχή μια πραγματική απόλαυση στην ζωή σας, γιατί σας φέρνει σε στενότερη επαφή με τον Μεγάλο Νομοθέτη του σύμπαντος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, από όσο θα μπορέσετε να Τον πλησιάσετε στο παρόν γήινο επίπεδο υπάρξεως.